Skóra jest najrozleglejszym organem naszego ciała. Bogata jest w liczne receptory lekkiego dotyku, silnego dotyku, nacisku, ciepła, zimna, ból, propriorecepcji. Propriocepcja jest wrażeniem z mięśni, ścięgien i układu przedsionkowego, które sprawia, że mózg może zdecydować o ruchu oraz pozycji ciała i jego części w przestrzeni.
Wrażenia dotykowe docierają do mózgu ze wszystkich obszarów skóry i pobudzają wiele różnych poziomów i obszarów mózgu od pnia mózgu, wzgórza poprzez układ limbiczny (odpowiedzialny za emocje) do czuciowej kory mózgu (płat ciemieniowy).
Uczucie, że jest się dotykanym, zwiększa produkcję specyficznego hormonu w mózgu: Nerwowego Czynnika Wzrostu (NCW), który podwyższa aktywność układu nerwowego, a zwłaszcza wpływa na rozwój sieci nerwowej. Gdy dzieciom brak dotyku, wykazują one obniżone funkcjonowanie sensoryczne, ruchowe i psychiczne.
W świetle powyższych informacji łatwo zauważyć, że skóra od pierwszych chwil życia jest istotnym elementem szeroko rozumianego uczenia się. Gdy proces docierania bodźców zostanie zaburzony lub dane będą niepełne mogą pojawić się takie problemy jak:
- brak akceptacji przytulania, leżenia na brzuchu, niechęć do dotykania przedmiotów itp. w przypadku nieprawidłowości w pracy receptorów rejestrujących lekki dotyk; w tym przypadku ograniczone są funkcje poznawcze i emocjonalne dziecka
- brak świadomości bólu; dziecko uważane jest za agresywne gdyż nie ma świadomości, że uderzenie boli
- słaba koordynacja ruchowa, niezdarność w przypadku niesprawności proprioreceptorów
- nadwrażliwość na bodźce może być przyczyną (główną lub jedną z wielu) nadpobudliwości (zarówno emocjonalnej jak i ruchowej), braku koncentracji, unikania sportu a nawet skłonności do konfliktów i nieprawidłowych relacji z rówieśnikami.
Terapia taktylna to odpowiednie techniki masażu oraz stymulacji skóry, które wpływają na rozwój funkcji poszczególnych partii mózgu (półkul, tyłomózgowia, śródmózgowia, kory) a nawet na dojrzałość niektórych funkcji psychicznych. Ważnym czynnikiem pobudzającym aktywność układu nerwowego jest zwiększone wydzielanie hormonu NWC (Nerwowy Czynnik Wzrostu) w trakcie sesji terapeutycznej.
Główne cele terapii taktylnej:
- wzmacnianie bądź kształtowanie świadomości ciała
- stymulacja receptorów skóry
- równoważenie systemu nerwowego (pobudzanie i hamowanie) co wpływa na zwiększenie skuteczności innych działań terapeutycznych
Terapię taktylną stosuje się w przypadku dzieci i dorosłych z różnego rodzaju wyzwaniami rozwojowymi. Szczególnie polecana jest w przypadku:
- ADHD/ADD
- Autyzmu
- Zaburzeń mowy
- Opóźnieniu w rozwoju psychoruchowym
- Lęków i fobii
- Trudności w nauce
- Problemów z zachowaniem